Kunst en levenskunst

KUNST EN LEVENSKUNST.

Deze twee woorden. Het zijn dé twee woorden waarin alles zit
waar op dit moment mijn passie ligt.
Alleen al door het uitspreken van deze woorden, krijg ik
energie.

Eerst even over de kunst.
De kunst die ik zelf mag maken en het proces van het creëren, geeft mij zoveel
rust, plezier en voldoening. Ik kan me echt verliezen in het bezigzijn. Dan
schilder ik vanuit flow, vanuit mijn gevoel. Het schilderen gaat dan snel en
krachtig. Ik zie dan mooie details en een resultaat waar ik blij van word. Het
zijn de schilderijen die ik dan “de pareltjes” noem.

Die laatste woorden durf ik overigens nog maar sinds kort uit te spreken. Vaak
kijkt er over mijn schouder een criticus mee, een perfectionist. Ik ben dan streng
voor mijzelf en vervolgens ook onzeker of mijn werk er écht mag zijn. 
Die criticus kom ik in mijn schilderproces altijd even tegen. Op zulke momenten
zit ik te veel in mijn hoofd. Dan werk ik verkrampt, het houdt mijnontwikkeling tegen.
Vervolgens stel ik mijzelf de vraag: “Wat wil je nu? Je wilt toch zo graag
losser werken en vrijheid zoeken? Ga dan buiten jouw lijntjes kleuren……”

Vrijheid zoeken.
Het zal wel in de genen liggen. Ik moet nu even denken aan een gevleugelde
uitspraak van mijn vader, die tijdens een gesprek eens gefrustreerd uitriep (in
het dialect): “Ik wi vrie wénn” 😉
In mijn schilderwerk ga ik vrij op ontdekkingstocht en daag ik mijzelf uit:
“Kom op, het is gewoon verf. Je kan er zo weer overheen, heb vertrouwen en
al de lagen die eronder zitten, geven je werk meer body. Het komt je werk ten
goede. “
Het vraagt oefening en lef.

Een prachtig proces wat je zomaar ook in je dagelijkse leven kan uitproberen.
Want die vrijheid zoek ik niet alleen in mijn schilderwerk, ook in mijn persoonlijke, dagelijkse leven. En
zoeken we dat niet allemaal een beetje? De een wellicht wat meer dan de
ander. 

Ik ben altijd een braaf meisje geweest, vol verantwoordelijkheidsgevoel.

En nu ik de 50 al ben gepasseerd, zeg ik steeds vaker. ”Zoek de lijntjes eens op
en ga er overheen ”.
Je bent er nooit te oud voor. Mijn lijntjes zijn soms gewoon dikke touwen die ik
door moet snijden. Dat klusje is niet altijd makkelijk. Toch ga ik steeds vaker op avontuur
en dóe waar ik me goed bij voel.

Nog altijd komt die strenge criticus op mijn schouder even meekijken. Ik herken
‘m nu. Heb vertrouwen en alle nieuwe ervaringen geven je leven meer body.”
Het lijkt wel een schilderproces.
Het avontuur lonkt en ik doe waar mijn hart blij van wordt.
Dát is levenskunst.

Een warme groet, Marieke