Wanneer je te dealen krijgt met aanhoudende klachten, kom je in processen die moeilijk te accepteren zijn. Vele adviezen heb je opgevolgd. En toch kom je aan de zijlijn van de maatschappij te staan. Je wereld wordt klein. Zo voelt het en zo zie je het.
Onbewust zit je in de vechtmodus om weer dáár terug te komen waar je vandaan komt.
Moet ik dan achter de geraniums gaan zitten?
De therapeut zweeg en zei toen kalm: “Misschien is dát hetgene wat je kan doen.”
Ze had gelijk. Laat alles eens bezinken en stop met vechten. Zoek de rust in jezelf en vrede te hebben met dát wat er is.
Geraniums staan niet in mijn vensterbank. Ik heb wél met regelmaat een geraniumdag.
Mijn “kleine wereld” voelt nu echter groot en ook groots. De thema’s die in het klein overblijven zijn juist de dingen die er (voor mij) toe doen. Alle ruis en blah, blah, blah… is verdwenen.
Ik leef mijn leven, maak stappen en verval ook nog weleens in oude patronen. Echter herken ik dat steeds beter, zet dan een streep en houd dan een geraniumdag.
Hoe je het ook noemt, het is goed met regelmaat een streep te zetten in je agenda. Een dag bewust vrij houden van verplichtingen. Gewoon een lummeldag. Gun jezelf dat, zonder schuldgevoel. Het gaat over zorgen voor jezelf. Gaat het goed met mij ? En wat heb ik nodig.
Dit is in deze tijd echt nodig, voordat je echt achter de geraniums komt te zitten. Terwijl dat niet jouw keuze is.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.